คู่ชีวิต or ชีวิตคู่

           ในเดือนเมษา 2555 นี้จะเห็นได้ว่ามีข่าวดารา คนดัง คนรู้จักรอบข้างในสังคมเราหลายๆคนหลายๆคู่กำลังมีงานแต่งงานกันอย่างหนาแน่นด้วยวันดีฤกษ์งามก็ดีตามแต่สะดวก การมีชีวิตแต่งงานหรือชีวิตหลังแต่งงานที่ดีนั้น ทุกคนคงถวิลหาชีวิตแบบนั้นโดยเฉพาะกับหญิงสาววัยใกล้หลักสาม หรือเลยหลักสามใกล้หลักสี่ ที่อยากจะลงเอยกับผู้ชายดีๆซักคนที่เห็นว่าเขาคนนั้นจะสามารถดูแลหรือเติมเต็มให้ชีวิตหญิงสาวเหล่านั้นมีความสุขตามอุดมคติของแต่ละคน หากมองในมุมของคนที่ใช้ชีวิตตามครรลองของสังคมก็คงเป็นเรื่องปกติซึ่งซักวันหนึ่งเมื่อถึงวัยถึงเวลาอันสมควรพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงก็จะเป็นตัวเร่งปฎิกิริยาความใคร่อยากนั้นให้ชีวิตชายหรือหญิงตกล่องปล่องชิ้นกันในที่สุด แต่หากมองในมุมของคนที่ผ่านการแต่งงานหรือมีชีวิตคู่ที่ล้มเหลวทั้งในรูปแบบมีการทำนิติกรรมหรือโดยพฤตินัยแล้ว คงมีคำถามเกิดขึ้นมากมายก่อนที่จะริเริ่มความสัมพันธ์อย่างจริงจังในอนาคต
            คู่ชีวิต อาจไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่เรารักหรือมีความเหมาะสมในทางสังคม ในเชิงอุดมคติการที่จะแสวงหาอีกหนึ่งคนเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้รับรู้หลายๆสิ่งอย่างกับหนึ่งชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาเจอแต่หากลดทอนความคาดหวังมองในความเป็นจริงมากขึ้น ละทิ้งอดีตเริ่มต้นใหม่มองเพียงวันพรุ่งนี้เชื่อว่าหลายคนก็สามารถประสบความสำเร็จมีชีวิตแต่งงานที่อาจจะสุขไม่มากแต่ก็ไม่ถึงกับทุกข์ได้ บางคนอาจไม่ได้รักคู่ชีวิตของตนเท่ากับแฟนเก่าที่เคยคบหากันมาแต่คู่ชีวิตไม่ได้เพียงตอบสนองในเรื่องความรักความใคร่เพียงมิติเดียวหากแต่ในอนาคตจะร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคปัญหาของคนคู่ที่อยู่ร่วมกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัว เศรษฐกิจ สังคม ความสัมพันธ์ต่างๆไปด้วยกันอีกมากมาย จากประสบการณ์ของผม มีหลักคิดง่ายเกี่ยวกับการเลือกคู่ครองก็คือ อยู่กับปัจจุบัน มองความสุขใกล้ๆตัว เลือกคนที่เราคิดว่าเข้ากับอุปนิสัยเราได้ดีในสถานการณ์ปกติไม่หลอกความรู้สึกตัวเอง และที่สำคัญหากเรามีโอกาสเลือกคนที่เค้ารักเราได้จงทำสิ่งนั้น เพราะในชีวิตหนึ่งของคนเรามีโอกาสน้อยมากที่จะได้ลงเอยกับคนที่เราก็รักเค้าแล้วเค้าก็รักเรา ตามกฏแห่งจำนวนมากที่อาศัยcaseจำนวนมากๆ ระยะทางของชีวิตคู่ของคนที่อยู่กับคนที่รักเรายาวไกลกว่า การใช้ชีวิตคู่อยู่กับคนที่เรารักเค้า แต่ก็อีกนั่นแหละไม่มีสิ่งใดตายตัว เพราะตัวผมเองก็ละทิ้งโอกาสของการอยู่ร่วมกับคนที่เค้ารักเรามานักต่อนัก

           รักอาจลดความสำคัญของมันเองลงไปตามกาลเวลา แต่ความเข้าใจในชีวิตคู่จะช่วยให้เราสามารถประคับประคองความสัมพันธ์ของท่านกับคู่ชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง

วัตถุนิยม หรือ นิยมวัตถุ

วันที่ชีวิตเดินทางมาไกลพลัดหลงจากสิ่งที่เคยยึดมั่นยึดเหนี่ยวรั้งดึงเอาไว้ วันที่ผ่านประสบการณ์การมีอยู่ ตั้งอยู่เกิดขึ้นแล้วเฉยเมยต่อการเปลี่ยนแปลงนานเข้า การมองโลกทุนนิยม การเลี้ยงดูผ่านกระบวนการที่สังคมต้องทบทวนถึงความผิดพลาดที่ปลูกฝังสู่กระแสเลือดหนุ่มสาววัยเรียน วัยทำงานจนถึงวัยผู้ใหญ่ การมองสังคมเชิงเปรียบเทียบ เชิงปริมาณที่เราเองต่างก็หลงทางกับความไม่พร้อม กับสังคมที่ตราหน้าผู้ที่มีวัตถุเหนือคนรอบข้าง ตั้งแต่วันที่ละทิ้งทุกอย่างไว้ที่บ้าน ไม่ยึดติดผูกตัวเองกับวัตถุเหล่านั้นก็พบกับความสบายที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ต้องห่วงกังวลกับการรักษา หวงแหน หรือรู้สึกครอบครองสิ่งที่ไม่มีชีวิตให้เป็นทุกข์กับการดำรงอยู่ อาจดูเหมือนคนไม่มีอะไรแต่ใครจะรับรู้การเปลี่ยนผ่านเหล่านั้นและเหตุผลมากมายที่ทิ้งทุกอย่างจากมาใช้ชีวิตลำพังตัวเปล่าไร้ต้นทุนชีวิตที่เป็นวัตถุ ปี2549 หลังจากเรียนจบได้ตัดสินใจมีรถยนต์คันแรกเป็นกระบะรุ่นใหม่ในปีนั้นช่วงแรกมันเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นรู้สึกมีอำนาจมีหน้ามีตาในสังคมกว่าในหมู่เพื่อนรุ่นเดียวกันที่เพิ่งเรียนจบ เป็นเครื่องมือที่ต่อยอดให้ความสัมพันธ์รวดเร็วหวือหวามากขึ้นแล้วพบว่าต่อมามันก็คือความรู้สึกที่ผ่านไปแค่นั้น ต่อมาปี 2550 เมื่อความท้าทายเก่าถูกลดทอนลงไปก็เริ่มมองหาความท้าทายเป็นวัตถุใหม่กับสองล้อราคาร่วมแสนที่ในเวลานั้นมีอยู่ไม่กี่คันในบ้านในเมืองทางเหนือของประเทศ แล้วพบว่าต่อมามันก็ถูกกลืนกินโดยสังคมส่วนใหญ่ที่ต่างเข้าถึงทรัพยากรต่างๆได้ง่ายขึ้นแม่อยู่ในสถานะทางสังคมที่ไม่สูงมากนัก จากเมืองเล็กสู่เมืองใหญ่มากขึ้น ยานพาหนะก็เริ่มถูกลดความสำคัญลงไป มุมมองชีวิตเปลี่ยนไปกับวัตถุใส่ใจเรื่องของจิตใจมากขึ้น จึงตัดสินใจละทิ้งทุกอย่างไว้ที่บ้านด้วยเหตุผลหลายอย่าง ครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง เราไม่ได้ผูกติดกับวัตถุมาแต่กำเนิด แค่ช่วงเวลาหนึ่งมันสามารถพาเราไปยังจุดหมายปลายทางได้อย่างสะดวกรวดเร็วและโก้หรูในแบบฉบับที่เราต่างนิยามกันมา ตามกฏหมายชื่อยานพาหนะทั้งสองเรายังคงครอบครองแต่ในทางจิตใจเราไม่ได้อยากจะได้หรือจำเป็นกับเราอีกตั้งแต่วันนั้นที่อะไรๆเปลี่ยนไป ฉันมีความสุขกับอะไรง่ายๆ ราคาถูกลง ในเส้นทางที่รายล้อมไปด้วยหญิงสาวมากมาย และชีวิตเรียบง่ายไร้จุดหมายที่ชัดเจน แต่เราก็สุขได้ไม่เดือดร้อนใคร แม้เบื้องหลังครอบครัวและความเป็นมาจะผุพังก็ตาม

     ยังคิดถึงวัตถุนิยมเหล่านั้นแต่แค่ได้มองเห็นและตอนนี้มันอยู่ในที่ที่ควรอยู่ ชีวิตเราไม่เหมาะกับมันเท่าไรในตอนนี้ ตอนที่ไม่ต้องพึ่งพามันเพื่อหน้าตาหรือสถานะทางสังคมอะไร เราก็เป็นสุขได้อยู่ที่ใจจะเพียงพอ

Time

  เวลาไม่เคยพอสำหรับมนุษย์ที่โลภมากและไม่มีการบริหารจัดการเวลาที่ดีพอ
  เวลาอยู่ของมันแต่กาลก่อนมนุษย์คือผู้สร้างกรอบเงื่อนไขเวลาเพื่อผูกติดกับสิ่งต่างๆเองทั้งนั้น
  เวลาของคนแต่ละคนสั้นยาวไม่เท่ากันตามแรงเสียดทานชีวิตที่แต่ละคนมีต้นทุนที่ต่างกัน
  เวลากับคนสองคนมักเป็นช่วงเวลาที่เรารู้สึกกับเวลานี้ก็ต่อเมื่อคนสองคนนั้นได้แยกจากกันแล้ว
  เวลาหนึ่งวินาทีของนักวิ่งร้อยเมตรโอลิมปิคช่างแต่กต่างจากยามกะเวรดึกราวฟ้ากับเหว
  เวลาของการเกิดทุกข์ของมนุษย์ไม่อาจเทียบแม้ผงธุลีของห้วงเวลาการเกิดจักรวาลและโลก
  เวลาจะมีค่าก็ต่อเมื่อใกล้ถึงเวลาตัดสินอะไรบางอย่างที่เราไม่เคยให้ความสำคัญในยามชีวิตปกติสุข
  เวลาของเรามักย้อยแย้งกันเมื่อต่างคนต่างมองไม่เห็นมุมของคนตรงข้าม
  เวลาที่มีอยู่บนโลกมนุษย์ของหนึ่งชีวิตไม่ได้ยาวนานเหมือนก้อนอิฐหินหรือซากปรักหักพังเป้นพันๆปี
  เวลามีความสุขมักสั้นกว่าเวลาที่เราเกิดความทุกข์ในมุมมองของคนที่อยู่ด้วยปรากฏการณ์ต่างๆ
       
   อยู่ที่เราจะเลือกมองและอยู่กับเวลาไหนของเรา เวลาของทุกคนมีค่าและจำกัดกว่าที่คุณคิด