Abstract

               "เมื่อจะกระโดดให้สูงขึ้นจำเป็นต้องย่อเข่าเพื่อเพิ่มแรงผลัก"
               การถอยหลังเพื่อเพิ่มพื้นที่ในการวิ่ง เพื่อกระโดดไปข้างหน้าได้ไกลกว่า การหยุดนิ่งเพื่อรอคอยสิ่งต่างๆไหลผ่านเข้ามา การก้าวเดินอย่างช้าๆเพื่อเชยชมกับสองข้างทางที่เต็มไปด้วยความสวยงามอากาศที่บริสุทธิ์ ขุนเขา ลำธาร แมกไม้ การว่างเปล่าของสรรพสิ่ง การตอกย้ำถึงความผิดพลาด ความยากไร้ทางความคิด ความแตกแยกของอนุภาคที่เคยเป็นปึกแผ่น ความผิดพลาดของพันธุกรรมต้นกำเนิด การไม่สามารถเลือกที่จะวางลงตรงจุดที่ต้องการ การหมุนเวียนของเหตุการณ์ที่ล่อแหลม การไม่รอบคอบต่ออนาคต ความไม่มั่นคงของกาลเวลา จิตใจ การปลดปล่อยพันธนาการแห่งความทุกข์  การมีอยู่ของปัจจุบัน การพลัดพรากจากสิ่งที่เคยเป็นของเรา การเหม่อมองสิ่งที่เคยนึกฝัน การผ่านพ้นสิ่งที่เคยเป็นความจริง  ความไม่พร้ิอมของมนุษย์ การไม่เข้าใจที่มาที่ไปของตัวตน ความภาคภูมิจอมปลอมของคน การแสวงหาสิ่งหลุดพ้นของกิเลส การถือกำเนิดอีกครั้งของตัณหา ความน่าสมเพชของชีวิตผุพัง การไม่ยอมรับความต่างของมนุษย์  การไม่ลดราวาศอกของคน ความเกี่ยวพันโดยบังเอิญของสังคม ความสำเร็จเบื้องต้นที่ไม่มีวันมาถึง ความล้มเหลวบั้นปลายที่รอคอยอยู่ การเติมเต็มที่ไม่มีวันหมด ความเหือดแห้งของธารน้ำใจ การมอบส่งความปรารถนาดี การน้อมรับด้วยความอิ่มเอม

"เมื่อมีสิ่งหนึ่งจึงก่อเกิดอีกสิ่งนึง  เมื่อมีการจึงมีความ เมื่อมีความจึงมีการ สิ่งนั้นเป็นสัจธรรม"

รักของ อ. เนาวรัตน์

"ในห้วงรัก การถูกรัก มันสุขใจ การมอบความรัก มันอิ่มเอม และเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาน"
"ความรัก" จะเกิดขึ้น เมื่อเกิดการถ่ายเทพลังงานอันอ่อนโยนของคนสองคน"
"คนบางคน เหมาะที่จะเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย"
"ความรัก"ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้น ทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง"ความรัก"
ในวันที่ "ความรัก"คงที่ สารกระชุ่มกระชวยงดทำงาน สิ่งเดียวที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ "ความเข้าใจ" ล้วนๆ  (เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)

         เมื่่อความผูกพันก่อเกิดความรักความตระหนักรู้ในสิ่งประโลมโลกก็ถือกำเนิดและวนเวียนอีกครั้ง มันก็จะเหมือนช่วงเวลาที่ผ่านมาไม่รู้จบสิ้นดับสูญ หากมองมันเป็นสิ่งสวยงามดั่งดอกไม้ช่อใหม่ที่พร้อมผลิบานยามเช้าก็คงงดงามในความรัก หากมองเป็นธนูอาบยาพิษในบั้นปลายแล้วก็คงไม่ต่างกับระเบิกเวลาแห่งรักที่พร้อมจะแหลกสลายหัวใจให้ร้าวรานในวันสิ้นสูญเช่นกัน ในชีวิตคนหนึ่งคนจะเปลี่ยนผ่านความรักได้ซักกี่หน ค่าเฉลี่ยคงไม่ต่างกันแต่ความหนาแน่นและสูงชันคงแตกต่าง ยังคงเป็นคำถามกับรักไม่รู้จบในมนุษย์ต่อไป

ความสุขต้นทุนต่ำ

                เมื่อก่อนฉันเคยมีความสุขโดยไม่มีมูลค่า แค่เช้าตื่นมาในวัยเยาว์ ตื่นมาพร้อมกับลูกเทนนิส หรือพร้อมกับเครื่องเล่นเกมส์ในเช้าวันหยุด ก็เกิดออร่าความสุขในระดับที่เปี่ยมไปด้วยจินตนาการล้นเหลือ มูลค่าความสุขค่อยๆเพิ่มราคาตามกาลเวลาน่าแปลกใจที่ความสุขของเราหรือของใครๆต่างมีความหลากหลายแต่สิ่งที่เหมือนกันคือช่วงเวลาของความสุขนั้นมักจะเลยผ่านมานานหรือมีเวลาแห่งความสุขเพียงชั่ววูบ ครั้งหนึ่งเคยมีความสุขในวัยรุ่นเพียงไม่กี่ร้อยบาทจากการใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนที่ร่วมสุขทุกข์แชร์ค่าอาหารการกินสุราเมรัย ความสุขค่อยๆลดลงมีสิ่งทดแทนช่วงเวลาแห่งนั้นพื้นที่แห่งนั้นมากมาย บางคนความสุขอาจไม่มีมูลค่าเหมือนเดิม อาจอยู่ในรูปแบบที่เปลี่ยนไปแต่สิ่งที่โหยหาคือภาพช้าๆสีสดใส ปนยิ้มเหงาๆ
                 ความสุขที่เราคุ้นชิน ความสุขของใครหลายต่อหลายคนคือต้องการให้ทุกอย่างกลับไปเหมือนเดิมเหมือนที่เคยรู้สึก แต่บางคนอาจไม่ได้อยากให้ทุกสิ่งอย่างเหมือนเดิมแต่แค่บางส่วนที่ขาดหาย หรือบางคนก็ไม่อยากให้อะไรเหมือนเดิมสิ่งเปลี่ยนแปลงวันนี้อาจเป็นความสุขที่สุดกว่า มนุษย์เมื่อผ่านความต้องการเบื้องต้น ก็จะสุขได้ชั่วขณะ เมื่อผ่านความต้องการท่ามกลางก็จะสุขไปอีกระยะเวลาหนึ่ง และสุดท้ายในบั้นปลายเมื่อความต้องการนั้นสมใจก็ยังมีสิ่งที่ยังต้องการอยู่ในขั้นบันไดถัดไปจนกว่าจะตายจากโลกนี้ไป
                 อยากผ่านไปในหมู่บ้าน บ่ายๆมีรถเร่ขายไอติมเปิดเพลงเสียงดังเป็นเมโลดี้ที่เด็กๆในซอยต่างรู้ดีถึงการเตรียมเศษเหรียญเศษสตางค์เท่าที่หาได้ตามหลังทีวีตู้เย็นจากกระเป๋าตังแม่เพื่อแลกมากับความสุขยามบ่ายหน้าร้อน ฉันยังคงคิดถึงสิ่งเหล่านั้น แต่มันเริ่มหายไปเมื่อเติบใหญ่ สุขอย่างอื่นทดแทนในราคาที่แพงมากขึ้น มากขึ้นๆ ตามสถานะสังคม กาลเวลา

ดวงจันทร์

อยากจะป็นดวงจันทร์ ที่เธอชอบมองและดูเวลาเหงา...
อยากจะเป็นดวงดาว ที่เธอจ้องมองและดูเวลาเศร้า...
อยากจะเป็นทะเล ให้เธอผ่อนคลายนั่งมองเวลาทุกข์ใจ
อยากจะเป็นเสียงเพลง ที่เธอได้ฟังแล้วรู้สึก...

อยากจะเป็นลิปมัน จะได้มาจูบกับเธอทุกฤดูหนาว
อยากจะเป็นตุ๊กตา ที่เธอชอบกอดก่อนนอนและหลับฝันดี
อยากเป็นกล่องของขวัญ ให้เธอตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เจอกัน...
อยากจะเป็นละคร ที่เธอชอบดูและร้องไห้

แต่ฉันจะไม่เป็นตัวเอง... เพราะเธอไม่ต้องการ...

              การเปรียบเปรยถึงแรงปรารถนาที่จะมอบสิ่งดีๆแก่ใครซักคน อยากเป็นนั่นนู้นนี่เพื่อตอบสนองอยากให้เธอชอบแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นตัวเองเพราะหล่อนไม่ได้ต้องการ น่าสงสารแต่แฝงไปด้วยความประชดประชัน เป็นอีกงานใหม่ของวงที่ชื่อคือมนุษย์ที่แปลกแยกพิสดารผิดชาวบ้านที่ยังคงเอกลักษณ์เฉพาะตัวฝ่าฟันกระแสเพลงต่างๆตั้งแต่เทป ซีดี จนมาเป็นยุคดาวน์โหลดแต่ก็ยังมีกลุ่มคนฟังติดตามและชื่นชอบอยู่ไม่น้อย PARADOX ชื่อนี้คงคุ้นหูมีหลายเพลงที่สามารถเล่นกีตาร์วงนี้ได้โดยไม่ขัดเขินและชิวสมูทที่สุดในบรรดาวงร็อครุ่นไล่เรี่ยกัน ทั้ง ฤดูร้อน ดาว ขอ sexy LOVE หรือเพลงที่ร่วมร้องและแต่งให้ศิลปินคนอื่นๆ เช่น ทะเลสีดำ Cry Cry Cry ส่วนตัวชื่นชอบคุณต้าร์ ที่เป็นทั้งคนร้องและประพันธ์ อีกหนึ่งวงคุณภาพที่เติบโตมาพร้อมกับการเสพดนตรีอย่างเข้าถึงเข้าเ้ส้นในยุคผม ยุคน้องเปิ้ลน่ารัก mp3 แผ่นรวมที่ผมยังจำได้โหลดขายกันในค่ายทหารตำรวจอย่างโจ๋มครึ่ม เปิดกับเครื่องเล่นที่รุ่นนั้นมีไม่กี่บ้านที่มี เพราะพ่อผมบ้าเกะ และขี้เหล้าเราจึงมีเครื่องเล่นนี้ก่อนบ้านอื่นๆในละแวกนั้นไปโดยปริยาย หลายปีที่ชีวิตผ่านแต่ความทรงจำยังอยู่ในหมู่บ้านหน้าค่าย และคงอยู่ตลอดไป แม้ว่าทุกอย่างจะแตกสลายแยกย้ายไปตามกาลเวลา

คนบ้า

             มีบทเพลงของวงตำนานเพื่อชีวิต คาราบาวที่ได้ยินมานานนมแต่ไม่ยักกะเคยฟังให้ได้ความหมายถ่องแท้ที่เล่าถึงคนบ้าในบ้านหลังคาแดงกับเชาว์ปัญญาที่ไม่ได้มืดบอดตามสติที่ไม่มีสตางค์

             แล้วมาวันหนึ่ง ถึงเวลาเย็น ฉันไปเดินเล่น เกาะลูกกรงรั้ว เห็นรถยางแตก กับหญิงสาวขี้กลัว ฉันยืนยิ้มที่ริมรั้ว ดูเธอเปลี่ยนล้อยาง (ยางมันแตก) เธอลนเธอลานพลั้งเผลอ เตะน็อตตกท่อ ก็เหลือแต่ล้อเปลี่ยนล้อ ขาดน็อตยึดแน่น จากความวิตกหวาดหวั่น กลายเป็นความแค้น เสียงตวาดแหว๋น เสียงดังแปร๋นแปร๋น แค้นที่มองหน้า ยิ้มทำไมไอ้คนบ้า

ฉันเป็นคนบ้า เพราะว่าสติไม่ดี ไม่ใช่คนไม่ดี ฉันมีสติไม่ดี ฉันเป็นคนบ้า ไม่ใช่คนไม่ดี ฉันสติไม่ดี ฉันเป็นคนบ้า บ้ายังช่วยบอก ให้เธอใจเย็น น็อตที่ฉันเห็น ยังมีอีกตั้งสามล้อ ถอดมาล้อละตัว มาใส่แล้วก็ไปต่อ เสียงเธอก็ร้องอ๋อ...ก็ไหนว่าเป็นคนบ้า

บ้าก็บ้าซิวะ ถึงจะบ้าแต่ว่าไม่โง่...

               การเล่าเรื่องตามบทเพลงแฝงแง่คิดของสิ่งที่คนในสังคม คิดถึงแต่เรื่องของตัวเองกับชีวิตที่วุ่นวายมองข้ามสิ่งเล็กน้อย จุดใต้ตำตอที่สะท้อนถึงซากปรักหักพังของสังคมนิยมวัตถุคอมมิวนิสต์ถูกกลืนกินไปตามการขยายขอบเขตของเมืองใหญ่ การร้อยเรียงเรื่องราวทำได้เข้าถึงคนส่วนใหญ่ในสังคมไทยไม่ยากเย็น อีกหนึ่งคนที่อยากพูดถึงคือแสตมป์ นักร้องนักแต่งเพลงรุ่นใหม่ที่มีความเข้าใจในการใช้ภาษามีแรงบันดาลใจจากกีตาร์ตัวเล็กๆ มีIdol เหมือนกับผมคือ ปู พงษ์สิทธิ์ ไม่ว่างานเพลงจะผ่านกาลเวลายุคสมัยก็ยังคงความอมตะไพเราะอยู่เช่นนั้น กำลังจะพูดถึงเพลงความคิด และอีกหลายต่อหลายเพลงทั้งที่เป็นบทบาทเบื้องหลังและเบื้องหน้าให้กับศิลปินชื่อดังมากมายกับรางวัลการันตีจากสีสีนอวอร์ด จากคนฟังเพลงที่เคี่ยวกรำกันมาถือว่าเป็นต้นแบบให้คนที่ชอบในเพลง ชอบในการเล่นดนตรีได้เจริญรอยตาม จินตนาการกับภาษา อารยธรรม ความคิดสร้างสรรค์ผนวกรวม แต่สุดท้ายก็คือความชอบ ความกล้า ความบ้าที่มีให้กับสิ่งที่เรารัก และแรงบันดาลใจจากคนที่รักเราซักคนก็คงเพียงพอ

ขบถหัวใจ

            การต่างตอบแทนในรูปแบบที่ยุคสมัยเปลี่ยนไป การย้อมสีความคิดให้ผู้คนคล้อยตามและเลือกข้างในสิ่งที่ถูกต้องนั้นยากเข็ญขึ้นทุกวัน การถูกมองว่าเป็นปฎิปักษ์ต่อความคิด อคติชนในสังคมร้าวลึกขึ้นในทุกหย่อมหญ้าที่เหี่ยวเฉา วิจารณญาณถูกท้าทายสะท้อนการต่อเนื่องและคุณภาพการศึกษา การที่มีผู้คนกลุ่มหนึ่งออกมากล้าหาญต่อแนวคิดวิชาการไม่ยึดผลประโยชน์ต่อการสืบเนื่องของอำนาจการเปลี่ยนแปลงก็ควรยกย่องนับถือ มุมมองจากคนธรรมดา จากผู้มีส่วนได้เสีย จากคนในสังคมชั้นสูง ผู้เห็นอารยธรรมต่างชาติกว้างใหญ่ มีความบอบบางระหว่างตะวันตกและตะวันออกอย่างมีนัยยะ หรืออาจเรียกว่า ขบถ ในที่นี้ถูกขนานนามผู้ที่ซึ่งทำการต่อต้านสิ่งที่เป็นอารยะ แต่เพื่อการเปลี่ยนแปลงสู่สากลต้องยอมเจ็บเนื้อร้อนใจ หากจะก้าวต่อไปในเส้นทางกำลังใจความหวัง ในชีวิตที่เกิดมาตายครั้งเดียวก็น่าคิดจะสนับสนุน หากอยู่บนร่องรอยของสติและประโยชน์ในส่วนรวม

            ขบถหลวงกลางกรุงมุ่งใฝ่ฝัน  เงยหน้าบังแดดแสงแรงรังสี
            ต้องตาแสบปวดร้าวราวคาวี   ถูกขยี้คมหอกจนตรอกมา

            โซซัดเซเรรวนชวนให้หลง  บาดแผลใจยังคงตรงวิถี
            จะแปรภักปลดปลงคงไม่ดี  ให้ถึงที่เพลามาจัดแจง

 

การเดินทางที่แสนพิเศษ

                บางคนเปรียบชีวิตดั่งการเดินทางบ้างก็ว่าเหมือนเรือลำน้อยใน มหานทีที่กว้างใหญ่ บ้างก็ว่าเหมือนนกน้อยตัวจ้อยล่องลอยไปในนภากาศ แล้วแต่การเปรียบเปรยของแต่ละคน หากเลือกที่จะสุขนิยมมองเชิงบวกก็คงเปรียบชีวิตเหมือนการเดินทางไกลชั่วคราวสองหมื่นกว่าวันที่เราอาจหลงลืม เมื่อถึงช่วงเวลาหมื่นกว่าๆอาจจะเริ่มมีการทบทวนถึงการทำเพื่อตัวเองน้อยลงเืพื่อคนรอบๆข้างมากขึ้น อาจไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวสำหรับการเดินทางไกลครั้งสุดท้ายของแต่ละคน ความสำเร็จในเบื้องต้น ท่ามกลางบั้นปลาย ความผิดหวัง เสียใจ สูญเสียเสียศูนย์เกิดขึ้นวนเวียนตลอดการย่างกรายเดินออกมาจากท้องแม่ วันแรกจนวันที่ตระหนักรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงโดยรอบของแต่ละคนก็ช้าเร็วเนิ่นนานต่างกัน
                 เปรียบความรักกับการเดินทางและนาฬิกาของชีวิตคงเปรียบเสมือนเข็มนาทีบนหน้าปัดที่อาจไม่ได้เดินตลอดทุกวินาทีแต่ ไม่ว่าเราจะเงยหน้ามองนาฬิกาหัวใจครั้งใดมันก็ไม่เคยหยุดนิ่งอยู่ ณ ที่แห่งเดิม หากมันยังคงหมุนวนตามเข็มวินาที ที่บางคนเปรียบมันเป็นชีพจร  ส่วนเข็มสั้นที่นานๆจะกระดิกทีคงเปรียบเหมือนการเป็นอยู่โดยรวมที่เราเองต่างตอบสนองด้วยการนำพาร่างกายและจิตใจไขว่คว้าเพื่อให้เวลาชีวิต หัวใจ ความรักของเราเดินไป จนสุดท้ายที่ถ่านนาฬิกาหมดลงชีวิตทุกอย่างที่เราเคยเปรียบเปรยก็คงหยุดตามไป นาฬิกาของเรายังคงหมุนไปพร้อมกับหลายๆคน บางจังหวะเราเคยเดินตรงกัน เราเคยมีช่วงเวลามีเข็มยาวที่ตรงกัน และปรับจูนเพื่อให้ไปตรงกับใครอีกหลายคน จนรู้สึกว่าเวลาที่เราหมุนพร้อมกันมันนิ่งพอที่ชีวิตจะหยุดลงและ นาฬิกาของเราก็กลายเป็นเืรือนเดียวกัน วันนั้น วันที่เราจะเลิกคิดถึงการเปลี่ยนแปลงอีกระยะหนึ่งหรือนานแสนนาน ท่ามกลางการเดินทางที่แสนพิเศษ อีกครั้ง

...

   ............................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................................

   อาจมีตัวอักษรามากมายที่สื่อความหมายบนโลกนี้ อาจมีถ้อยคำศัพท์แสงมากมายให้ความรู้สึกที่หลากหลายแตกต่างกันไป  อาจมีภาษานับร้อยพันที่ปั้นแต่งเติมเต็มให้กับความรู้สึกและความหมายเหล่านั้น แต่มันไม่สามารถเทียบเคียงครึ่งหนึ่งของการ สัมผัส ผัสสะที่มนุษย์ถวิลหา และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป ขอบคุณอ้อมกอดที่แสนดี

กลับสู่จุดเริ่มต้น

             บ่อยครั้งที่พฤติกรรมมนุษย์สะท้อนความเป็นมาของวิถีทางความคิด ความเคยชินต่อการกระทำ ความสัมพันธ์ที่ยากจะต่อต้าน การกลับไปเสพติดความคุ้นชินของใครต่อหลายคน ไม่อาจละทิ้งสิ่งเก่าๆให้หลีกพ้นทางของ ความยากของแต่ละคนในการทำได้เท่ากับการปฏิญาณตนกับหัวใจ
              ฉันทา ความพอใจในสิ่งที่ตนเหยียบย่ำ การเอาตัวเองเข้าไปผูกติดกับความจริง ความหวังของใครไม่เป็นผลดี แต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงไฟราคะ ที่ก่อตัวฝังแน่นในมนุษย์ปุถุชน วันนี้มีเรื่องราวที่ได้พิสูจน์ถึงจิตใจคนที่กลับย่างกรายเข้าสู่เบื้องลึกของบาปอีกคำรบ ฉันหวังว่าฉันทำถูกที่เราเลือกทางเดินเส้นนี้ และมันจะดีต่อใครที่รายล้อมเราอีกหลายต่อหลายคน

              มีเรื่องราวอีกมากมายที่บางคนอาจไม่เคยรู้แลละสัมผัสแค่บางส่วนแห่งโลกบาลที่หนาทึบด้วยความโลภ โกรธ หลง เธอก็เป็นอีกคนที่ฉันรู้สึกสงสารในความเก่งกาจของตัวตนแต่ไม่อาจหลุดพ้นเส้นใยของสายสัมพันธ์ ขอให้เธอโชคดีกับสิ่งที่เลือกในเส้นทางสายเดิม  เส้นทางแห่งความเดียวดายปลายทาง

ยิ่งสูงยิ่งเหงา

            ความสูงไม่ได้การันตีความหนาวเหน็บ บ่อยครั้งยิ่งสูงเท่าไรจิตใจกลับร้อนรนเท่ากัน
            ความรักไม่ได้บอกถึงความมั่นคง  บ่อยครั้งที่เรารักเพราะเหตุผลที่เราควรอยู่ด้วยกัน
         
            เมื่อเราพบเจอสิ่งใหม่ มักจะตื่นเต้นขวนขวายที่จะอยู่กับมัน จนลืมสิ่งเก่าๆไปชั่วขณะ
            เมื่อสิ่งใหม่จากไปเราจึงกลับมาให้ความสำคัญ ใคร่ครวญกับสิ่งเก่าๆ ไปชั่วขณะหนึ่ง

            สายลมพัดพาความหนาวเข้ามา แต่ไม่ได้พัดเอาความเหงาเราออกไปด้วย
            สายลมอาจพัดพาใครซักคนเข้ามา แต่เค้าก็อาจไม่ได้ทำให้เราเหงาน้อยลง

            กี่ครั้งที่พรหมลิขิตทำงานผิดพลาด กี่ครั้งที่สัญชาตญาณทำเราจากกัน
            กี่ครั้งที่โชคชะตาเลือกที่จะอยู่ตรงข้ามกับเรา
            กี่ครั้งที่เราไม่อาจได้พบเจอคนที่อยู่ในใจเราเสมอได้อีกต่อไป

ภายใต้ท้องฟ้าสีดำ

ถ้าหากการพบเจอสิ่งหนึ่ง ที่สวยงามกว่า สิ่งใดๆที่ผ่านมา ตราบชั่วเวลา
สิ่งที่เป็น ยิ่งกว่าสิ่งได ที่เกินอธิบาย ตรงคำที่มี ที่เกินรับรู้ ด้วยการมองเห็น ด้วยตา
ถ้าหากจะมีใครซักคน เดินเข้ามา ในช่วงเวลาความยากเย็น ที่ฉันเป็นอยู่
และคนคนนั้น ได้ทำให้รู้ ว่าการมองเห็น ไม่ใช่ทุกอย่าง
และคนคนนั้น จะโอบมือฉันประคอง ภายใต้ท้องฟ้าสีดำ

จงปิดตาลง และหยุดภาพนี้ ที่มีเราอยู่   ลองปิดตาดู และปล่อยให้ความรู้สึก พาเราหนีไป (ภายใต้ท้องฟ้าสีดำ)  ภาพงดงามที่เกิดจากใจ ย่อมมีความหมายเกินกว่า ด้วยการรับรู้ ที่เกิดจากตา อาจมีความหมายสูญเปล่า

นางฟ้าจำแลง

           ทุกสิ่ง ผ่านมาแล้วผ่านไป บางทีการอยู่นิ่งๆแล้วปล่อยให้สิ่งต่างๆใหลผ่านตัวเราไปอาจทําให้เราเข้าใจในสิ่งที่กําลังดําเนินไปมากกว่า การพยายามฝืนฝ่าสิ่งมากมายที่เราไม่เข้าใจอยู่และต้องการจะเอาชนะความไม่เข้าใจไปให้ได้ (ขอบคุณพี่เล็ก greasy cafe)

โฉมเอยโฉมงาม อร่ามแท้แลตะลึงได้เจอครั้งหนึ่ง เสน่ห์ซึ้งตรึงใจ
ครั้งเดียวได้ชม สมัครภิรมย์รักใคร่
พันผูกใจไม่ร้างรา
น้ำคำลือเลื่องไปทั่วทั้งเมืองนานมา
ชมว่าวิไลงามตาดังเทพธิดาองค์หนึ่ง
มาเห็นเต็มตาพลอยพารำพึง
ติดตรึง ชวนให้คะนึงอาจิณ

เห็นเพียงนิดเดียวให้ซาบเสีย วิญญา
ได้ชมโฉมหน้าดังหยาดฟ้ามาดิน
โสภาท่าทางดูช่างสำอางงามสิ้น
คำที่ยินยังน้อยไป
หรือว่าชาติก่อนนางได้รับพรของใคร
คงสร้างผลบุญยิ่งใหญ่ จึงได้วิไลงามตา
นางฟ้าองค์ใดแปลงกายลงมา
จึงงามดังเทพธิดาลาวัณย์

              ภาษาที่งดงามสละสลวย ไม่ว่าจะผ่านกาลเวลามายาวนานเพียงไหนก็ยังคงติดตรึงอยู่ในผู้ที่ชอบเสพ จริตเยี่ยงนี้

วัฎจักร วงปีที่ 5

             และแล้วก็วนมาอีกจนได้กับสิ่งที่เป็นพลวัต เหมือนเมื่อ5ปีที่แล้ว แต่เราคงทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่านี้ด้วยสิ่งต่างๆรัดตัว หวังว่าการมีภูมิต้านทานจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง ฝากไว้และเอาใจส่งไป เข้มแข็งไว้ทุกอย่างจะผ่านไปอีกครั้ง

ชายในฝัน เงาในน้ำ เหมือนเมฆลอยอยู่ในอากาศ
ดุจความรัก ที่ไม่เอื้อมอาจ แหวกสายธารไปใกล้ชิดกัน
เมฆบนฟ้าคอยตั้งเค้า เปลี่ยนรูปเงาไม่ยอมหยุดนิ่ง
ใจของคนไหวกว่าทุกสิ่ง เปรียบปอยเมฆผกผันเพียงชั่วยาม

ค่ำบางคืนไม่กล้าเมา แต่คืนนี้เราไม่เมาไม่ได้
เพราะความรักที่พลัดพรากไป ยากเกินใจจะตัดได้ลง
คงเป็นเพราะสวรรค์ไม่ส่ง นรกไม่สร้าง รักจึงจางล้างใจ
เหลือแต่ตัวบาดรักท่วมกาย หล่นจมลงในสายธารที่สิ้นหวัง

กิ่งไผ่ไหวเอน พัดไปตามกระแสลม
ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง
น้ำค้างพร่างพรู คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง
ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา

ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง
ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย
ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น
นานเท่าใดคงไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

เพลงที่สร้างแรงบันดาลใจพลังความหวังในทุกมิติ ขอให้ทุกคนที่นั่นปลอดภัยผ่านไปด้วยดี 

I love mom

รักของเราและกระเพราตับ

        วันที่แม่ป่วยหนัก วันที่เราไม่ได้พบกัน วันที่ดวงอาทิตย์ยังตกในทิศทางเดิม ตลอดชีวิตที่มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย มีทุกข์สุขวันต่อวัน ความห่วงใยถ่ายทอดมาทางพันธุกรรมเราหลีกเลี่ยงที่จะไม่แสดงความรู้สึกไม่ได้ ต่อผู้ที่เป็นมารดา การเจ็บป่วบทุกข์ทนเป็นเรื่องของสังขารหากแต่การก่อเกิดนั้นมีเรื่องราวร้อยพัน กับการฝืนความสุขอย่างง่ายๆ หวังว่าจะดีขึ้นและเป็นปกติเพราะถ้ามีเหตุการณ์รุนแรงคงต้องแยกย้ายกลับสู่ภาระรับผิดชอบที่แปรเปลี่ยนชีวิตอีกครั้ง ยังไม่อยากเบนเข็มจากสิ่งทีเป็นอยู่ ได้โปรดอยู่ในเส้นทางต่อไป ขอให้แม่หายดีเร็ววัน อนาคตที่เหมือนระเบิดเวลา วิจารณญาณที่แฝงความน่าจะเป็นที่สูงส่งมันบอกมาตลอดว่าคงอีกไม่นานหากไม่รีบทำไม่รีบเดินคงต้องกลับไปอยู่พบเจอกับอะไรที่ไม่เคยหมายปอง ฉันหวังว่าฉันคิดหรือจินตนาการผิด วันที่ความคิดถึงห่างไกล รู้ว่าความรักจากอีกฟากฝั่งก่อตัว ขอให้ทุกคนที่พบพานผ่านมาไปกับคนที่ชื่อเจตน์นทีคนนี้ พบเจอแต่สุขสมหวัง แม้เราจะไม่ได้ไปต่อแต่ขอให้รู้ว่ายังระลึกถึง พรุ่งนี้ตะวันก็จะยังขึ้นในทิศตะวันออกเหมือนเดิมและฉันก็ยังคงรับแสงจ้า ศรัทธา ความรักจากใครซักคน และหวังว่าจะเป็นเธอคนถัดไป

ในวันที่แพนเลิกเป้

              วันที่มี24ชม. เท่าเดิมแต่มีสิ่งอย่างหลายอันที่ต้องทำมากกว่าวันวานที่ผ่าน เรื่องราวรอบตัวสังคมที่หมุนผ่านเปลี่ยนทิศทางจนบางทีเราอาจยังไม่ทันได้ตั้งหลัก การรับรู้สิ่งที่สะเทือนต่อชีวิตรอบข้าง การวางหมากเงื่อนเวลาสำหรับเดือนต่อไป สามเดือน ปีต่อไป เป็นไปอย่างเข้าใจสภาพตามวิถีทางที่ยืดหยุ่นต่อไป การกลับไปซึมซับบรรยากาศครานี้คงได้ต่อเติมสายสัมพันธ์ทางวิชาการ การงานในบั้นปลาย เมื่อวันที่ท้องฟ้านิ่งสงัดเมฆหมอกจากหาย ทุกอย่างรอบกายกลับสู่ปกติสุขทางอารมณ์ สังคม ครอบครัว วันที่การฝึกฝนก่อตัวของความเชี่ยว เราคงได้กลับไปทำอย่างที่ฝันตั้งใจ
              การเกิดมาของคนชั่วชีวิตนึง ไม่ได้มาอยู่ยืนยาว เราแค่มายืมโลกนี้ใช้เพื่อสร้างสิ่งภูมิใจบางอย่าง ไม่กอบโกยเก็บไว้ แต่ใช้มันไปในด้านกว้างขนานกับมิตรภาพความกตัญญู ตอบแทนสิ่งที่ส่งเสริมให้เป็นเรา หาความสุขใส่ตัวในแบบที่เราเป็นไม่เดือดร้อนใคร ยิ่งใหญ่ในกรอบที่เราทำได้ ยังประโยชน์ให้แก่คนรุ่นหลังสืบไป ไม่ฟุ้งเฟ้อ เรียบง่าย แต่ลุ่มลึกตามวิถีทาง
             
              ความสุขจากชีวิตที่ผกผัน มีอยู่ทุกวันตรงตะวันขึ้นที่ขอบฟ้าเดิม อยู่ที่เรามองอยู่ที่เราจะเห็น
              ความสุขง่ายๆกับอ้อมกอดการอยู่เคียงข้างลมหายใจ ความห่วงใย ร่างกายสามัญชนคนธรรมดา
              ความผูกพันที่ใช้สัญชาตญาณ หลีกหนีทฏษฎีที่ขัดแย้งคิดมากวกวนก็ค้นให้พบความสุขได้...
              เช่นกัน

วิศวกรรมจากสรวงสวรรค์

            มีหลายทฤษฎี หลายลัทธิ โจมตี พยายามข่มขืนความเชื่อเกี่ยวกับการกำเนิดของจักรวาล บ้างว่ามาจากการรังสรรค์ของพระผู้เป็นเจ้า การปั้นเสกของบิดาศาสดา ศาสนามากมายนิกายที่แตกแยก ในมุมดาราศาสตร์การระเบิดครั้งใหญ่ Bigbang (ไม่ใช่ Bigbag ป้องกันน้ำท่วม) ผสานกับ supernova(มหานวดารา) ที่ต่อมาเป็นการกระจายพลังงานจากดาวฤกษ์ที่แตกดับสิ้นอายุขัย ความยิ่งใหญ่ยาวนานของดวงดาว ยังไม่มีสิ่งใดยั่งยืน เทียบกับชีวิตที่ก่อตัวโดยอะตอมล้าหลังประวัติการก่อเกิด แทบไม่มีคุณค่าและไม่อาจเทียบอัตราการสะสม แรงดึงดูดคือสิ่งที่สร้างสรรพสิ่งในทฎษฎีห้องทดลอง ภายในห้องพื้นไม้ใส่ลูกแก้วเหล็ก แต่หากห้องทดลองแบบจำลองที่ว่านี้มีอนุภาพแห่งความเป็นไปได้ได้มากกว่า ไม่มีใครล่วงรู้อดีตจากนิมิต มีแต่ตาที่ส่องถึงการเชื่อมโยง ตามหลักเหตุผล จนผ่านยุคสมัยมากมาย ความเชื่อกับมนุษย์ก็ยังเป็นของเล่นคู่กันมานานนม จิตวิญญาณ จากแหล่งความรู้ การดำรงตนในแนวทางที่ จิตใจ สิ่งรอบตัวกำหนด ไม่มีแบบแผน ทุกสิ่งถูกกระตุ้นด้วยสภาวะที่ไม่พึงประสงค์ สภาวะที่เลือกกำหนดโดยจิตตนและจิตของผู้อื่น อาจเทียบได้กับการก่อกำเนิดของดาวเคราะห์น้อยใหญ่นับล้านๆกาแล็คซี่ ดาวใหญ่น้อยที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่และดับสลายกลายเป็นหลุมดำ (black hole คือเทหวัตถุในเอกภพที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก) ดูดกลืนทุกสิ่ง
            เหล่านี้ถ้าอุปมัยการก่อกำเนิดอาจเทียบเคียงได้กับการรังสรรค์ของพันธุวิศวกรรมจากสรวงสวรรค์ดั่งเช่นความเชื่อของกรีก ยิวหรือแม้แต่ตะวันออก หากแต่ความเชื่อนั้นทำให้สิ่งดีงามจรรโลงโลกใบนี้ได้ ความรักในการเกื้อกูลของมนุษย์ การมายืมใช้โลกของตนเพียงชั่วคราว เสพสุขแล้วจากไป การละทิ้งไว้ซึ่งประวัติศาสตร์ การเป็น การอยู่ ที่มีเนื้อหนังลมหายใจ เข้าสู่การดับของกายหยาบ จิตที่เป็นสุขจากการปล่อยวาง มีหลายคนที่ยังไม่เข้าใจ และเสพสุขต่อไปโดยไร้สิ่งเชื่อมต่อกับ สัญญา เวลา รวมถึงตัณหา กิเลสเบื้องต้นที่ เรา หรือใครๆถวิลหาตลอดช่วงเพลาที่จุติบนเอกภพ
         
            ความรู้ที่ยิ่งใหญ่ สิ่งมากมายซับซ้อน การก้าวล่วงผ่านมาพานพบกับสุดทางสุดท้ายของการใช้ชีวิตความสุขที่เราหาได้จากการเคลื่อนที่ของร่างกายจิตใจ ผ่านประวัติศาสตร์ผู้คนที่เมื่อถึงวันรุ่งขึ้นมันก็คือวันเก่า เราเดินทางไปพร้อมกับวันใหม่ๆ ความหวังและความหลังให้ผลต่างกันในมุมมอง

           ผู้ใดมีรักอยู่เสมอเหมือนย่อมก่อเกิดความหวัง
           ผู้ใดมีความหลังย่อมเกิดแต่รักที่เป็นทุกข์

           และ เรามักจะมีความหวังในสิ่งที่เรารัก แต่บางครั้งเราก็รักในสิ่งที่ไม่มีหวัง