วันจันทร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ต้องลาเชียงใหม่แล้ว

ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลง
หวังว่าจะเป็นการจากลาเพื่่อเริ่มต้นสิ่งใหม่ที่ดี
ลาก่อนความทรงจำตลอดปีเศษที่ยากจะลืม
ลาก่อนสิ่งที่เคยเป็นดั่งดวงใจ
มองไปข้างหน้าฉันจะทำให้ดีที่สุดกับทุกวันแห่งอนาคต

วันพุธที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ถึงเวลายอมรับความจริง

คงถึงเวลาที่ทุกอย่างดำเนินมาถึง รู้ทั้งรู้ว่าตอนท้ายจะต้องจบแบบนี้แต่ก็ดันทุรังอีกจนได้ แต่พี่จะเก็บช่วงเวลาดีๆของเราไว้ วันนึงจอยจะเข้าใจว่าพี่ทำไมต้องจากมาแบบหักดิบ ขอให้จอยโชคดีเจอคนที่ใช่ มีความสุขกับชีวิตในเบื้องหน้าทั้งครอบครัว อนาคต การทำงาน ได้มาอยู่ใกล้จอยได้ดูแลจอยในช่วงเวลาสั้นๆพี่ก็ดีใจแล้ว หวังว่าพี่จะเป็นอีกหนึ่งควาทรงจำที่ดีของจอยนะ


ลาก่อน ดวงใจพิจิตรา


เก็บข้าวของมองย้อนตอนมาพบ
อิงซบอกอุ่นไอใจสุขสันต์
มาบัดนี้ถึงเวลาต้องจากกัน
เหลือเพียงฝันวันวานพาลเศร้าใจ


จะเก็บงำคำรักประจักษ์จิต
เก็บทุกเสี้้ยวความคิดเสน่หา
เก็บดวงดาวตะวันและจันทรา
พิจิตราลาลับอับกลางใจ


แม้ไม่มีวันหน้าที่ฟ้าใหม่
แต่ยังมีจิตใจที่คอยห่วง
หวั่นตอนเธออ้างว้างทั้งคนลวง
เจ็บในทรวงแต่ต้องยอมจากมา


สุดท้ายนี้ขอเจ้าอย่าได้โศก
ที่ลาโลกของเราอย่าเศร้าหนา
แต่ในโลกของเจ้าพิจิตรา
ยังวนเวียนในใจข้ามิเสื่อมคลาย