ให้โดยไม่หวังอะไรตอบแทน

ไม่ได้รู้สึกแบบนี้นานแล้วนะ การที่ทำอะไรให้คนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนมันรู้สึกแปลกอยางประหลาด อิ่มเอมใจบอกไม่ถูก

ไม่เข้าใจทำไมต้องคอยเฝ้าติดตามข่าวคราวความเคลื่อนไหวของคนคนนึงอยู่ตลอดทั้งที่จบไปนานแล้ว มันคงต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนเดินทางไปไกลแค่ไหน  พบเจอกับอะไรมากๆซักเท่าไรถึงจะลืม

หายใจลึกๆแล้วเริ่มใหม่ในวันฝนพรำ

จมอยู่กับตัวเอง

การได้มีเวลาอยู่คนเดียวบ้างก็เป็นอะไรที่ได้ทบทวนหาความสุขที่แท้จริง ถึงแม้จะไม่มีความรู้สึกรักกับใครอีกแล้วแต่มันก็มีความสุขได้ด้วยวิถีทางของมัน คงเป็นเพราะเราเกิดมาเพื่อที่จะอยู่และเรียนรู้อะไรๆด้วยตัวเองจริง กูรักมึงนะไอ้หยก ดีใจที่มีเพื่อนสนิทอย่างมึงว่ะ มีหลายสิ่งที่เปลี่ยนไปแต่มีอย่างนึงที่ไม่เปลี่ยนคือเพื่อนอย่างมึงยังเคียงข้างกู ซาบซึ้งใจจริงๆ จากนี้คงจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อนที่แสนดีอย่างมึงเพื่อทำภาระต่างๆให้เสร็จสิ้น ซะที ดีใจอีกครั้งที่มีมึงอยู่เคียงข้าง

ทำงานๆๆเรียนๆๆมุ่งหน้าสู่อนาคตนะเพื่อน

ถวิลหา

ได้พบได้เจอหนังสือเล่มนึงที่มีหลากหลายแรงบันดาลใจ หลากหลายเรื่องราวของนักเขียนระดับตำนวนถึงขั้นเทพร้อยเรียงเรื่องราวเกือบสิบปีที่ผ่านมาตั้งแต่บางคนยังไม่เป็นที่รู้จักก็ทำให้ค้นพบว่ากว่าคนที่จะมาประสบความสำเร็จโลดเล่นอยู่ในวงการตามความฝันของแต่ละคนนั้นมันต้องถูกเคี่ยวกรำอย่างหนักและต้องรักด้วยใจที่ไม่มีข้อแม้ต่ออะไรทั้งสิ้น อยู่ครึ่งๆกลางๆระหว่างความฝันกับความจริง เพียงก้าวผ่านมาหนึ่งก้าววันวานก็ผ่านมาเสียแล้ว สิ่งที่ทุกคนถวิลหา ก็คือความสุขในอดีตที่ผ่านเรามาแล้วผ่านไปอย่างสายลมจริงๆ ทุกคนที่ผ่านทุกเรื่องราวไม่มีใครจดจำแต่ก็ไม่ลืมเมื่อต้องการเสพความรู้สึกกับสิ่งที่เรียกว่าเรื่องราวในอดีตไม่ว่าดีหรือร้ายเราก็ต่างเคยถวิลหามัน

ถวิลหาหนังสือดีๆอีกเล่มที่ผ่านเข้ามาในชีวิต 
แล้วตอนนี้สิ่งใดเล่าที่เราถวิลหากัน

กลับสู่วังวนเดิมๆ

เธอจะเห็นฉันไหม...รักของฉันนั้นมีอยู่เป็นร้อยเป็นพัน

นี่เดือนกันยาแล้วสินะ อะไรๆก็ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะตั้งตัวไม่ติด ยังมีอีกหลายอย่างที่คั่งค้าง
ทั้งงาน ทั้งเรื่องเรียน แต่มันกำลังจะก้าวไปสู่ความมั่นคงและความสำเร็จ อีกนิดเดียวเท่านั้น
ทำไมถึงเสพติดความเหงาบำบัดด้วยสิ่งมึนเมา เคล้าเสียงดนตรี เมื่อไรจะหลุดจากวงจรแบบนี้ซักทีนะ

วนิดาทำไมน่ารักจัง เฮ้อ