6 พค 2554

วันที่ต้องภาวนาให้ลุล่วงไปด้วยดีเถิด ตลอดเวลา3 ปีเต็มขอจงสิ้นสุดบัดนี้ไม่เหลือรอยหลังและเสบียงเบื้องหน้าให้ผลาญเผาอีกต่อไปสายป่านขาดหายทั้งหลายด้านมืดมน ไม่เหลือใครนอกจากตัวเราจะต้องเดินเดียวดายในโลกความจริงที่ยาวนานเสียที

อีกสักครั้ง

การกลับเข้าไปย่ำเดินบนถนนวิชาการอีกครั้ง คงเป็นช่วงเดือนที่เป็นการแข่งขันกับตัวตนอีกครั้ง จะรีรอไม่ได้เพราะทุกอย่างกำลังควบแน่นสูงสุดกับเวลาที่ รอคอยลอยคอมานาน

รักทะเลเวลามีเธอด้วย สวยเกินกว่าบรรยายได้
ได้กลิ่นอายของสาบสาวของเธอก็เกินพอ กับความงดงามอีกครา
ที่พิจิตรามอบหมายให้ ฉันมีความสุขทุกคราที่พิจิตราข้างเคียง

ชีวิตsecond hand

ชีวิตอิสระกะเกณฑ์เป็นไม่ได้ เรื่องหัวใจก็เหว่ว้าพาให้เหงา
มีแต่ห้องกับกีตาร์และตัวเรา ร้องเพลงเศร้าวันๆพลันจิตปลง

ออกหาสิ่งท้าทายคลายเบื่อบ้าง มองหาทางมั่นหมายในวิถี
จีงเปิดท้ายขายของมองนารี ทุกศุกร์ที่หน้า มช รอเธอมา

Earth day

อุณหภูมิเพิ่มขึ้นอีกแค่ 6 องศาโลกนี้ก็จะสูญสลาย วันนี้โลกเราร้อนขึ้น0.8องศาแล้ว


ตั้งแต่ปี1995นักดาราศาสตร์ค้นพบดาวเคราะห์อีกหลายล้านดวง นอกเหนือดาวเคราะห์9ดวงที่เราเรียนในวิชา สปช.


นักดาราศาสตร์เปรียบเปรยไว้อย่างน่าขบคิดว่า ดาวเคราะห์น้อยใหญ่ในจักรวาล มีมากกว่าเม็ดทรายเม็ดเล็กในชายหาดเสียอีก

ประมาณการณ์กันว่ามีดวงดาว7ล้านล้านล้านดวงในจักรวาล เราจะยังเป็น The special one อยู่หรือไม่


2020-2025 จะเป็นช่วงเวลาที่มนุษยชาติจะได้รับรู้ว่าเราไม่ใช่ The one ในจักรวาลที่กว้างใหญ่นี้อีกต่อไปจะมีปฎิสัมพันธ์ที่น่าทึ่งเกิดขึ้น


ดวงดาวที่เราเห็นในค่ำคืนเดือนมืด คืออดีตที่สะท้อนจากแสงเก่า เมื่อแหงนมองขึ้นฟ้าพบเจอดวงดารา ให้รู้ว่าคุณได้กลับไปมองอดีต เพราะมันคืออดีตของแสงที่เดินทางไปแล้วหลายปีแสง เราจ้องมองอดีตที่สวยงามมาเนิ่นนาน

เวลานี้ของเมื่อวาน

เพลานี้วันวานผ่านไปแล้ว แต่หัวใจไม่แคล้วคิดถึงเจ้า
พิจิตราน่ารักและตัวเรา คลอเคลียเคล้าเราสองที่ห้องใจ

ได้ยินยลแม้เสียงสำเนียงเสนาะ ช่างฉอเลาะหาใครเปรียบเทียบเสมือน
เราแย้มสรวลความในใต้แสงเดือน มิลบเลือนจากความคิด"พิจิตรา"

ความงดงาม(พิจิตรา)

ไม่แปลกที่การแลกเปลี่ยนสนทนาเพื่อมองหาสิ่งลึกซ้อนมันดูจะธรรมดาสำหรับคนอย่างเรา แต่ความงดงามจริตที่ิสิ่งที่เป็นธรรมชาติสรรค์สร้าง เนื้อนางสายพันธุ์ทางเหนือทำให้ก่อเกิดความสวยงามของก้อนเนื้อที่ปะติดปะต่อได้น่าอัศจรรย์ แต่มันเป็นเพียงเปลือก นับว่าเป็นสิ่งที่คัดสรรค์และคุณภาพสูงสุดที่ผ่านเข้ามาให้สัมผัสพูดคุย และดูเหมือนการสนทนาจะถักทอ คุ้นเคย แต่มันเป็นรูปแบบที่เราเองไม่อาจคาดหวังความซับซ้อนของจิตใจ ความกลัวภาวะต่างๆพรั่งพรูออกมา ประสบการณ์เดิมสั่งสมให้ัฉันและเธอเลือกที่จะกลัว

เวลา ณ ตอนนี้ฉันไม่ได้โหยหาความสัมพันธ์อย่างที่โลกนี้ประโลมเล้า แต่เฝ้ามองสิ่งสวยงามที่ผ่านมาตามดวงชะตาและเส้นทางดวงดาว เธอก็เป็นอีกหนึ่งคนที่งดงาม ดั่งเทพธิดากิเลสหนาทั่วไป ฉันก็เป็นแค่ชายเลวทรามหลงใหลในรูปรส กลิ่นเสียงดังเก่า เธอเองคงรับรู้ได้ถึึงโลกอันโหดร้ายและสังคมที่ปรับเปลี่ยนหัวใจมนุษย์ให้เย็นชาต่อบาปและความผิดต่อเรื่องใคร่รักทั้งหลาย

แต่รอยยิ้มและธรรมชาติก็กระตุ้นความดิบที่อยู่ในรหัสพันธุกรรมชายเยี่ยงเราให้โลดแล่น ฉันไม่ใช่เจ้าชายของใคร และไม่ได้เนรมิตรทุกอย่างให้ปรากฏในเบื้องหน้า แต่ฉันคือรัตติกาลที่จะต่อเติมสิ่งฝันและแรงบันดาลใจให้กับคนที่เหมาะสม สิ่งภายนอกไม่สำคัญกับฉันอีกต่อไปนับจากวันที่ได้หลุดพ้น มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ที่กำหนดลมหายใจและความเป็นตัวตนของฉัน สิ่งนั้นคือ ความเชื่อ (Believe)

ฉันเชื่อว่าเธอคือผีเสื้ออ่อนที่งดงาม และคงต้องปล่อยเธอบินต่อไปสู่โลกที่มันกว้างใหญ่ มีดอกไม้ให้เธอดอมดมอีกนับร้อยพัน ฉันดีใจที่เธอจะจากไปสู่สิ่งปรารถนา เว้นแต่เธอจะบินย้อนกลับมา ดอมดมซากดอกไม้ที่หมดความหวานและกำลังเติบใหญ่ในความคิดที่ลึกซึ้งท่ามกลางซากปรักหักพังของปราสาททรายและความหลัง

ไข่แพงและลมฝนหน้าร้อน

         ได้สดับรับฟังอีกเรื่องราวที่ได้เคยผ่านก้าวมาในรอยทาง เห็นความมุ่งมั่นขัดแย้งดิ้นรนต่อ ทุพลภาพทางจิตของหญิงสาวก็อดสังเวชในวัฎจักรที่ต้องพบเจอในอีกไม่นานนัก ยังมีอะไรอีกมากมายที่น้องจะต้องพบเจอในโลกerrorใบนี้ แต่สิ่งดีที่มนุษย์คนหนึ่งไม่ย่อท้อต่อการดำรงชีพ ไม่เป็นปลาที่ตายแล้วก็น่าชื่นชม แต่การพบเจอกันของเราคงเป็นเพียงทางผ่านของการฝึกฝน อยากบอกว่าตัวผม มีความเป็นอัตตาที่สูง และจิตแข็งกร้าวเกินกว่าจะชักจูงในสิ่งที่เป็นพลวัตของสังคม

        วันที่ฝนพรำหนัก อากาศแปรปรวนหนาวเย็นเข็ญใจและราคาไข่ที่แพงลิบเป็นประวัติการณ์ วันที่ลมหายใจว่างเปล่ารอคอยอะไรบางอย่าง ประสบการณ์การต่อสู้กับจิตตัวเองเริ่มขึ้นอีกครั้ง วันวานกับจิตวิญญาณการค้าขายไม่ได้ลดน้อยหายไป กับสนุกกับสิ่งที่ได้ทำ อิสระ กับชีวิตที่ต้องการ ไม่เสียใจที่ได้ใช้คำว่า Freelance เพราะมันไม่ได้แปรว่าตกงานแต่มันคือการทำงานที่ตัวเองชอบและพึงพอใจ ชีวิตตัวคนเดียวไม่ได้แยแสต่อรายรับที่มากมาย แค่ได้ซื้อหาสิ่งที่ชิวหาต้องการ ได้ไปในที่ที่ขาอยากก้าวเดินไปเหยียบย่ำ ในช่วงเวลาที่พักผ่อน แค่นี้ก็เพียงพอ อีกไม่นานคงได้กลับไปสู่วัฎจักรการศึกษาที่หนักหน่วงถึงปลายยอดสุดเส้นฟางฝันของใครหลายต่อหลายคน

ว่างเปล่า

       ความว่างเปล่าปลดปลงจากแรงบันดาลใจทุกสิ่ง มนุษย์เดินดินกินอิ่มท้อง ประคองตัวเพื่อหลับใหล ตื่นมาครั้งใดก็โหยหิว ชิวหา เพลานี้ช่างแสนเหงา ตัวข้าหลีกลี้จากกระแสอยู่กับห้องสี่เหลี่ยมที่โลกลืม วันพรุ่งนี้คงต้องกลับไปสู่โลกความจริงที่ต้องขวนขวายแหวกว่ายตามกระแสทุนนิยมเงินตราหาสิ่งของเครื่องเคียงให้ร่างกายและจิตใจ เมื่อไรจะหลุดพ้นวัฎจักรปลาทองว่ายวนในโลกเบี้ยว


       ในวันที่กระแสลมเปลี่ยนทิศ ฤดูกาลสับสนอลหม่าน คาดเดาได้ยากยิ่งกับสิ่งที่จะเกิดในปัจจุบันขณะ เวลาที่ผ่านเลยไม่ได้บ่งบอกถึงสถานะและความคงอยู่ของสังขาร สายลมโชยเอื่อย สะท้านความจริงที่สะท้อนสู่ใบหน้าที่หยาบกร้าน ธรรมชาติพิโรธโกรธา นำพาให้มนุษย์ต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต เพื่อดำรงอยู่เหนือสรรพสัตว์เดรัชฉานสันดานดิบ 


        จิตใจที่หยาบกระด้าง ยังจำภาพลางเลือนของความสุขที่พบเห็นรอบกาย คล้ายกับคนฟั่นเฟือนในความรู้สึกนึกคิด มีปัญหากับสภาพจิตใจความคิด แรงกระตุ้น เหมือนคนตายไปแล้วกึ่งหนึ่ง จะอยู่ยงคงทนต่อต้องขอแรงจากจิตที่แบ่งปัน ในวสันตฤดูที่ยาวนาน เมื่อพานพบจะปลดเปลื้องกลับสู่วันที่เต็มเปี่ยมด้วยจินตนาการ ความหวัง และความรักอีกครั้ง

เปรียบความหวานไม่มีได้นาน

หมดความหมายก็คงต้องไปเดินแยกทาง


เก็บรักปกคลุมหัวใจ ในทางที่ต่างไปภายใต้ดวงอาทิตย์เดิม ต่อเติมค่ำคืนด้วยแสงจันทร์
เบื้องบน ยังเป็นผืนฟ้าเดียวกัน เธอไม่ได้โดดเดี่ยวบนโลกไม่ได้กว้างใหญ่ยังมีคนมากมายต่างไปพร้อมกับเรา


โลกที่เป็นหนึ่ง บทเพลงที่ภาษาความเข้าใจสละสลวย จักรวาลดวงดาว เรื่องราว ความรัก ได้ฟังก็ผ่อนคลายเหมือนปลง จากโลกวุ่นวาย และแสนโสมมใบนี้ 


เหมือนยาทิพย์โอสถ ในวันที่พบเจออะไรหนักๆมา